ب نقل از وبلاگ مشهد گردی در نتیجه تحقیقات و پیگیری های طولانی و مشتاقانه او، امروزه می توانیم انواع مختلفی از این نوشیدنی خوش عطر و بو را در کشورمان داشته باشیم. محمد میرزا، ملقب به کاشف السلطنه و چای کار در سال 1307 شمسی در اثر تصادف وفات یافت. آرامگاه او بنا بر وصیت خودش که تمایل داشت تا در بین بوته های چای مدفون شود؛ در کشتزاری از شهر لاهیجان بنا گردید. در سال 1335، مقبره گسترش پیدا کرد اما حدودا چهار دهه به طول انجامید تا به صورت امروزی دربیاید. در آغاز دهه هفتاد، محوطه ای جداگانه در کنار آن در نظر گرفته شد تا به عنوان موزه تخصصی چای شروع به فعالیت کند. در نهایت، به تاریخ شهوریور سال 1375 مالک اثر یعنی سازمان میراث فرهنگی به افتتاح مجموعه اقدام کرد. همچنین در همان سال، نام موزه - آرامگاه کاشف السلطنه در لیست آثار ملی ایران جای گرفت.
نقشه و معرفی بخش های مختلف
موزه چای در مجموع، دو طبقه را شامل می شود. بخش اصلی، تالار بزرگی در طبقه اول است که راه پله هایی چوبی آن را به سالن بالا می رساند. معماری کلی بنا شکل و شمایلی غربی اما تلفیق شده با المان های بومی دارد. دیوارها و ستون ها با تزئینات چوبی پوشیده شدند و محیطی گرم و سنتی را ایجاد کرده اند. از بیرون نمایی برج مانند از بنا دیده می شود. همچنین دو قسمت اداری در ضلع شمالی و جنوبی ساختمان به چشم می خورد. مقبره محمد میرزا در طبقه اول واقع شده و سنگ فرشی مرمرین دورتا دور آن را فراگرفته و با آن ستون های بلند نمایی زیبا را به وجود آورده است.
موارد موجود در موزه
اقلام و اسناد متعددی در این فضا دل انگیز به نمایش درآمده که حتما از دیدن شان ذوق زده خواهید شد. طبقه اول علاوه بر مقبره، سردیسی از کاشف السلطنه و مدارک و نامه های جالبی را با دست خط او، در خود جای داده است. طبقه دوم نیز از ویترین پوشیده شده و در آن ها انواع و اقسام سماور ها، برگ خشک کن، خرد کن، سرویس های چای خوری و ... قرار گرفته است. چای کار علاوه بر گیاه، دستگاه و وسایل بسیاری را همراه خود از هند به ایران آورد. این موارد که مخصوص پرورش و تهیه و تولید چای هستند را می توانید در پشت ویترین ها به تماشا بنشینید. اقلام مردم شناسی هم از دیگر دیدنی های جالب مجموعه هستند.
آمار مطالب
آمار کاربران
آمار بازدید